Middenbeemster, 25 augustus 2020
Gisteren bereikte ons het droevige nieuws dat Henk Clausen is overleden. Wij, leden en bestuur van de SV Beemster, verliezen in Henk Clausen een clubman in hart en nieren, die uitgroeide tot een clubicoon.
Toen zijn zoon Martijn begon met voetballen werd Henk (toen zelf nog geen lid) tijdens een ledenvergadering ter plekke direct lid. Via de broer van zijn vrouw Alie, Ome Piet Hopman, was Henk al bekend geraakt met de club. Sinds 1982 was Henk actief als vrijwilliger en sponsor binnen de vereniging. Wie kent niet de “Claudette Dames Mode” borden, shirts, trainingspakken en plastic tassen. In 1997 werd Henk voorzitter en deed dit met heel zijn hart.
Henk was SV Beemster en SV Beemster was Henk. Voor raad en daad en problemen was Henk altijd aanspreekbaar en wist het ook altijd weer op te lossen. Henk was een mensenmens. Hij vroeg altijd hoe het was en informeerde naar de thuissituatie. Tijdens zijn voorzitterschap en onder zijn leiding werden diverse grote projecten aangepakt o.a. de bouw van de Beemsterhal, de verbouwing van de kantine en de kleedkamers, de fusie met de handbal en de aanleg van het kunstgrasveld. Ook toen zoon Martijn uitkwam in het oranje shirt van Volendam bleef Henk zijn Beemster trouw, maar heel vaak kwam het feit dat Martijn daar ooit speelde in vele trotse verhalen terug. Henk verrichtte vele hand- en spandiensten op het complex en ondersteunde de vrijwilligers. Diverse onderscheidingen vanuit de KNVB, de Gemeente Beemster en zelfs een lintje van de Koningin mocht Henk ontvangen voor zijn jarenlange inzet.
In 2015 heeft Henk de moeilijke beslissing genomen om de voorzittershamer neer te leggen. In Nico Mak vond hij zijn opvolger die hij met raad en daad bij stond. In de functie van vicevoorzitter veranderde er voor Henk eigenlijk niet zo heel veel. Nog altijd was hij op alle trainingsavonden van de selectie aanwezig en sloeg hij geen wedstrijd over: “uit” mee in weer en wind en “thuis” ontving hij de tegenpartij en de scheidrechter, verzorgde de omroep en regelde de lotenverkoop. Altijd een bakkie toe met zijn voetbalvrienden boven, in zijn wedstrijdsecretariaat.
Toen er voor Nico in 2017 een opvolger gezocht moest worden wilde Henk met mij praten. Na een paar avonden waren we eruit: ik ging het doen en hij zou helpen, maar hij begreep ook heel goed dat er veel dingen anders moesten. Met meer mensen en meer van deze tijd. Twee jaar lang was hij nog vicevoorzitter en leerde mij veel. Waar alle knopen in de schakelkast voor zijn en dat de put geleegd moest worden vóór een toernooi (wat hij net zo makkelijk zelf wel even voor deed). Samen gingen we naar vele bestuurskamers en stelde Henk mij voor aan vele voorzitters. Ik deed het goed zei hij dan tegen die voorzitters en “het moest ook anders”, maar ook hoorde ik vaak “ze doet het wel anders”. Kritisch en charmant eigenwijs bleef hij een baken van informatie en kennis. Vaak zei hij: “Ik wil me er niet meer mee bemoeien hoor Nanc, maar...”.
Nog altijd even enthousiast, alsof hij net bij de club begonnen was, reed Henk met zijn prachtige Oldtimer Mercedes door het dorp om voor Moederdag plantjes te verkopen. Samen met weer een nieuwe generatie kinderen die zo met Henk kennismaakte. Het laatste kampioenschap in de 3e klasse werd ook bij Henk en Alie in de tuin gevierd. Een traditionele BBQ net zo als aan het einde van ieder seizoen, waar veel selectiespelers met veel plezier aan terug zullen blijven denken. Wat was hij trots toen we samen op de platte kar mee door het dorp gingen en uitkwamen in de 2e klasse.
In 2018 werd Henk ziek. En toen zijn gezondheid vorig jaar zorgelijker werd was het ook tijd om niet langer de rol van vicevoorzitter te bekleden: “Henk stopt ermee” zei hij.
Op de achtergrond bleef hij een adviseur, een mentor en een vertrouwenspersoon. We hielden elkaar op de hoogte en dronken koffie op zijn terras en bespraken de club terwijl hij zijn geliefde eenden voerde.
Achter Henk stond Alie, zijn steun en toeverlaat. Zonder haar had Henk dit allemaal niet kunnen doen. Alie, zelf ook nauw betrokken bij de club, runt niet alleen de maandagochtendploeg; ze gaf Henk ook alle tijd en ruimte om zijn blauwe hart in te zetten voor de vereniging.
De afgelopen maanden heb ik met respect gezien hoe Henk sterk en positief bleef, nooit klaagde en vol voor iedere behandeling ging. Zich vasthield aan het kleinste positieve teken. Vanuit het ziekenhuis appten we. Moppen. Over zijn Feyenoord en mijn Ajax, altijd een bron van onderlinge strijd. Van strijd wist Henk alles af. Als clubman streed hij al die jaren voor zijn SV Beemster, altijd en overal.
Twee weken geleden ging ik bij hem langs. Om afscheid te nemen. Dacht ik. Henk vertelde dat het goed ging: Hij had de wintersportvakantie met alle kinderen en kleinkinderen, in februari 2021 net geboekt. “Dat gaat nog gebeuren”, zei hij.
Die strijdlust en die positieve instelling laat dat een voorbeeld zijn en blijven voor alle Blauwe Reigers.
Wij wensen Alie, Karen & Rob, Martijn & Susan, kleinkinderen Semmie, Ise, Annelot en Pepijn, alle familie en de vele vrienden heel veel kracht en liefde om te wennen aan het enorme gemis. Ook wij zullen Henk nooit vergeten.
Dag Blauwe Reiger, dag ouwe Strijder.
Nancy Bakker
Voorzitter SV Beemster
Namens het Bestuur en alle commissieleden
Klik hier voor de officiële rouwkaart
Klik hier voor de rouwadvertentie namens SV Beemster
